Burdur’da Aziziye köyünde yaşayan, gençliğinde çobanlık ve çiftçiliğin yanı sıra marangozlukla uğraşan 90 yaşındaki Ahmet Zülem, ilerlemiş yaşına karşın üretmekten vazgeçmiyor.
Ahşap oymacılığına 80 yaşından sonra ilgi duymaya başlayan Zülem, genelde kağnı, öküz, hamur teknesi, senit, oklava ve sepet üzere köy hayatını hatırlatan nesneler yapıyor.
Ahmet Dede, el emeği göz ışığı yapıtlarını odasında oluşturduğu özel köşede sergiliyor.
Zülem, marangoz babasıyla yıllarca çiftçilikte kullanılan tarım aletlerini yaptıklarını söyledi.
Yaşlanınca gençliğinde yaptığı aletlerin küçüklerini yapmaya başladığını belirten Zülem, gün geçtikçe kendisini geliştirdiğini ve köy hayatını anlatan bütün nesneleri artık ahşaptan yapabildiğini söz etti.
Zülem, vaktinin birçoklarını ahşapla geçirdiğini, konutunun bir odasında sergilediği minyatür yapıtların etrafındakiler tarafından da ilgi gördüğünü lisana getirdi.
“ZEVKLE YAPIYORUM”
Ahşaba el sürmeyince rahat edemediğini anlatan Zülem, “Ahşap oymacılığını zevkle, içimden gelerek yapıyorum. Dışarıda bulduğum bir ağaç modülü işe yarayacaksa sobaya atmam. Onu kesinlikle kıymetlendirir, işlerim. Mesela yaptıklarımı sobaya atarsam odun modülü, yanıp gidecek fakat işlenince sanat yapıtına dönüşüyor” dedi.
Ahşabın meyil verdikçe insanı dinlendirdiğini belirten Ahmet Dede, şunları tabir etti:
“Ahşap oyarken kafandaki bütün niyetler gidiyor. İnsanın elinde bir uğraşı olması lazım. İnsan bir şey yapmadan oturursa hastalanır. Bu türlü şeylerle uğraşırsan dinç kalırsın. Bunları yaptıkça kendimi daha âlâ hissediyorum. İnsanı yaptığı sanatı, zanaatı kıymetlendirir. Bir eser ortaya çıkarmak bana heyecan, keyif veriyor. Yaptıklarım, görenlerin de güzeline gidiyor. Duyan gelip yapıtlarıma bakıyor. Yaptıktan sonra ürettiklerimin karşısına geçip seyrederek hem huzur buluyorum hem de eski günleri yad ediyorum.” (AA)